Saydam

Bir şarkı çalıyor şimdi. Boşver neyse ne. Ama güzel söylüyor be! Boşver kimse kim. Özü sözü bırak şimdi. Duyuyor musun? Bak. Kemanı duyuyor musun? Dinlemek değil hissetmek gerek. İrkildim. Sanki o yay bana değiyor, beni çalıyor gibisin dünya. Beni benden alıyorsun. Ey insanlar! Tutup yayı vuru vuruveriyorsunuz bana.
Bazen öldürüyorsunuz beni isteyerek. Bir küfür, bir bakış, bir hazandır gidiyor.
Bazen de öldürün lan beni! diyorum isteyerek. Dokunmuyorsunuz. İşte o zaman ben zaten ölüyorum.
Nedir bu içimdeki merhamet? Behey dürzü ne gezersin içimde ha! Kıyma bana, yapma etme.

Ağlayan bir çocuk mu? Evet evet o benim. Yalnız bir kadın mı şu geçen? O da benim. Peki ya şu berduşa ne demeli? Ah o da ben. İti kopuğu, şerefsizi, gururlusu, çoluğu çocuğu, geleni gideni, seveni sevmeyeni, uçanı kaçanı... Hepsi biraz ben, biraz da benden.